بیماری لکه سیاه انگور

بیماری لکه سیاه انگور   یکی از مضرترین بیماری های انگور در شهرهایی مثل تبریز و ارومیه قزوین و کاشمر که این محصول را کاشتند است. این بیماری توسط قارچ Guignardia bidwellii ایجاد می شود . این قارچ می تواند برگ ها ، شاخه ها ، انواع دانه ها ، تاندیل ها ، راشیزها و ساقه های خوشه ای (دمگل) انگور را آلوده کند. اگر بیماری در اوایل فصل مدیریت نشود ، تأثیر بر خوشه های انگور می تواند ویرانگر باشد و در نتیجه باعث از بین رفتن کامل محصول شود.

توسعه و علائم بیماری لکه سیاه انگور 

هوای گرم و مرطوب باعث ایجاد بیماری می شود. علائم پوسیدگی سیاه ابتدا به صورت لکه های زرد کوچک روی برگ ها ظاهر می شود. لکه های بزرگ شده (ضایعات) دارای مرز قهوه ای مایل به قرمز تیره با مراکز قهوه ای تا قهوه ای تیره هستند (شکل 1). با پیشرفت عفونت ، نقاط سیاه و سفید کوچکی در ضایعه ظاهر می شوند ، معمولاً به صورت حلقه ای در نزدیکی مرز ضایعه (شکل 1-داخل). این نقاط ساختارهای قارچی (پیکنیدیا) هستند که شامل هزاران اسپور (کنیدی) هستند که می توانند بافت جدید را آلوده کنند.

عفونتهای جدید در دمای بین 60 تا 85 درجه فارنهایت در کمتر از 10 ساعت رخ می دهد.

ضایعات روی ساقه ها ، ساقه های خوشه ای ، راشیزها و تاندون ها بیضی شکل بوده و با رنگ بنفش تا سیاه فرو رفته است. علائم میوه تا زمانی که توت انگور به اندازه نخود یا بزرگتر نشود ظاهر نمی شود. لکه های قهوه ای روی میوه ایجاد می شود و سپس میوه شروع به چروکیدن و سیاه شدن می کند (شکل 2A). توت ها سرانجام به ساختارهای کشمش مانند سفت موسوم به مومیایی تبدیل می شوند (شکل 2B-C). مومیایی ها معمولاً به خوشه متصل می مانند. Pycnidia همچنین در شاخه ها ، ساقه های خوشه ای ، راشی ها ، تاندون ها و مومیایی ها ایجاد می شود و منبع به وجود آمدن کونیدیا (و عفونت ها) در بهار بعد است. نوع دوم اسپور ، آسکوسپور ، نیز در مومیایی های میوه تولید می شود.

در بهار ، آسکوسپورها به زور در هوا رها می شوند و به بافت های جدید سرایت می کنند. در اوهایو ، آسکوسپورها منبع مهمی از عفونت های بهاری هستند. اغلب مراحل مختلف پوسیدگی سیاه روی انواع توت ها را می توان در یک خوشه مشاهده کرد (شکل 2).

شکل 2. الف) مراحل مختلف بیماری پوسیدگی سیاه روی انواع توت ها می تواند همزمان در یک خوشه رخ دهد. ب) میوه آلوده چروکیده و سیاه می شود. ج) نمای نزدیک مومیایی های میوه. تصویر از مایک الیس گرفته شده است.

مدیریت پوسیدگی سیاه

مقاومت در برابر پوسیدگی سیاه

همه انواع انگور (آمریکایی ، فرانسوی هیبرید یا vinifera ) انگور مستعد ابتلا به قارچ پوسیدگی سیاه هستند. با این حال ، در طول فصل رشد ، انواع توت ها در برابر عفونت های پوسیدگی سیاه مقاوم می شوند. Concord یکی از اولین گونه هایی است که مقاوم شد ، در حالی که گونه های V. vinifera جدیدترین گونه هایی هستند که مقاومت به دست آوردند. در انواع مختلف ، مقاومت چهار تا شش هفته پس از شکوفه رخ می دهد.

شیوه صحیح کاشت انگور

برای کاشت نهال انگور ، یک مکان آفتابی را انتخاب کنید که حرکت خوب هوا را امکان پذیر می کند. جهت های شرقی با بادهای غالب اجازه می دهد تا گیاهان در هوای مرطوب سریع خشک شوند.

آموزش جلوگیری از انشتار زیاد این بیماری در بین موها

رعایت بهداشت نقش مهمی در محدود کردن میزان تلقیح پوسیدگی سیاه موجود در یک تاکستان دارد. اگر فقط چند ضایعه برگ در بهار ظاهر شود ، این موارد باید برداشته شوند. برداشتن تاندون ها و عصا های بیمار از طریق هرس در فصل خواب باعث کاهش میزان اسپورهای موجود برای ایجاد عفونت در بهار می شود. با این حال ، برداشتن مومیایی ها در کف تاکستان یا باقی ماندن در سایه بان ، بیشترین تأثیر را در کاهش بیماری پوسیدگی سیاه در تاکستان خواهد داشت. مومیایی های موجود در سایه بان ، تلقیح را بسیار دیرتر از فصل هایی که در کف تاکستان افتاده اند ، ارائه می دهند و بنابراین باید برای برداشتن آنها اولویت قرار گیرد. در مزارع کوچک ، حذف میوه های بیمار هنگام مشاهده برای اولین بار تشویق می شود. مومیایی هایی که در پایان فصل در سایبان باقی می مانند ، باید روی زمین افتاده و دفن شوند.

کنترل شیمیایی

قارچ کش ها که در اوایل فصل رشد اعمال می شوند ، جزء مهم برنامه مدیریت پوسیدگی سیاه هستند. موثرترین برنامه سمپاشی، دوره قبل از شکوفه گیری را هنگامی که تولید اسپور به اوج خود می رسد ، هدف قرار می دهد. قارچ کش ها باید از دوره اولیه شکوفه تا سه تا چهار هفته پس از شکوفه پاشی شوند.